جان سی. مکسول 

جان مکسول در سال ۱۹۴۷ در گاردن سیتی، میشیگان زاده شد. او که یک مسیحی آونجلیک به دنیا آمد، به دنبال پدرش که فردی مذهبی بود به کلیسای محله‌شان پیوست. پس از آن به حوزه علمیه آموزش مسیحیت در سیرکلویل، اوهایو رفت و مدرک کارشناسی مسیحیت را در سال ۱۹۶۹ دریافت کرد. پس از آن مدرک کارشناسی ارشد الهیات را از دانشگاه دانشگاه آزوزا پاسیفیک و مدرک دکترای الهیات را از حوزه علمیه الهیاتی فولر دریافت کرد. او اکنون بهمراه همسرش مارگارت در ایالت فلوریدا زندگی می‌کند.

از دهه ۱۹۷۰ تاکنون، مکسول رهبری چند کلیسا را در اوهایو، فلوریدا، ایندیانا و کالیفرنیا برعهده داشته‌است. او موفق شد در سال ۲۰۱۳، تعداد ۲۴هزار رهبر را در کشور گواتمالا آموزش دهد و روانهٔ بازار کند. پس از ۱۴ سال کشیشی را رها کرد و به سخنرانی انگیزشی و آموزش رهبری و نویسندگی روی آورد. مکسول در سال ۲۰۱۴ بعنوان برترین کارشناس مسائل رهبری در «مجلهٔ اینک» انتخاب شد.

کتاب نگرش اثر جان مکسول در سه بخش نوشته شده است.

بخش اول: اثر نگرش

بخش دوم: شکل گیری نگرش

بخش سوم: آینده نگرش درست

🍁🍁🍁🍁

بخش اول با عنوان اثر نگرش امروز ارسال می شود و بخش دوم و سوم فردا و پس فردا ارسال خواهد شد.

خلاصه کتاب نگرش
مولف: جان مکسول

بخش اول. اثر نگرش

اثر نگرش بر شیوه رهبری
نگرش همواره یک پای تیم رهبری است و در کارها نقش دارد. موفقیت هر تیم فقط در گرو داشتن استعداد نیست. داشتن استعداد لازم است اما کافی نیست. بدون استعداد نمی توان پیروز شد ولی با داشتن استعداد هم می توان باخت. آنچه برد را، با داشتن استعداد تضمین می کند نگرش برد است.

چهار نکته زیر اثر نگرش را بر کار تیمی و بر رهبر تیم نشان میدهد:
1. نگرش چنان قدرتی دارد که می تواند تیمها را به اوج برساند یا به زمین بزند؛ نقطه تمایز رهبران واقعی با مردم عادی در دیدگاه و نگرش آنهاست، نه در شایستگی و استعدادشان. استعداد درخشان در کنار طرز فکر فاسد یک تیم بد میسازد ولی در کنار نگرش خوب تیمی عالی حاصل خواهد داد.
2. نگرشها وقتی در معرض نگرشهای دیگر قرار میگیرند میل به ترکیب دارند؛ استعداد و تجربه واگیردار نیست اما نگرش یک فرد در تیم به سادگی به دیگران منتقل خواهد شد. مدیرانی که در برخورد با مشکلات روحیه خود را حفظ میکنند اثر مشابهی بر دیگران خواهد گذاشت.
3. سرعت پخش نگرش بد بیشتر از نگرش خوب است؛ داشتن ژست منفی موجب خلق احترام نخواهد شد بلکه به شخص لطمه هم میزند.
4. نگرش حالتی ذهنی و درونی است، بنابراین تشحیص نادرست بودن آن به سادگی ممکن نیست؛ نگرش واقعیت هرکس را برملا میکند و تظاهر آن کارها و حرکات اوست. حتی اگر نتوان عیب خاصی روی رفتار کسی گذاشت در بسیاری مواقع میتوان نگرشی منفی را در او تشخیص داد.
شماری از نگرشهای فاسد که موجب تباهی تیمها خواهد شد را به شرح زیر می توان شمرد:

۱. ناتوانی در پذیرش اشتباه: هیچ انسانی کامل نیست و کسانی که گمان میکنند کاملند به درد کار تیمی نمیخورند.
۲. قصور در بخشش: کینه ورزیدن هرگز کاری سازنده و مناسب نیست و اگر در تیمی حالت گذشت نباشد به زودی از هم خواهد پاشید.
۳. تنگ نظری: آرزوی برابری، سرچشمه حسادت و تنگ نظری است. هریک از انسانها به نوعی خاص آفریده شده اند و عملکرد آنها با هم متفاوت است.
۴. بیماری خودخواهی: خودخواهها قویاً معتقدند که اهمیتی بیشتر از دیگران دارند و این نگرش نتیجه ای جز شکست تیم ندارد.
۵. روحیه خرده گیری: از نظر شخص خرده گیر کار هیچ یک از اعضای تیم درست و مقبول نیست.
۶. میل شدید به کسب تأیید انحصاری دیگران: فرد دارای چنین نگرشی آشکارا منتظر تحسین و کرنش است. خواه شایسته آن باشد و یا نه.

نگرش زشت همه چیز را به تباهی می کشاند؛ در هنگام برخورد با نگرش بد نباید شک و دودلی به خود راه دهید زیرا مصلحت تیم مقدم بر هر احساسی است. رویارویی با نگرشهای غلط آسان نیست بنابراین باید ابتدا آنها را شناخت و با آثارشان بر افراد آشنا شد.
اثر نگرش بر افراد
نگرش انسان، با استعداد و ظرفیت او رابطه مستقیم دارد. نگرش در دراز مدت قابل پرده-پوشی نیست و آنقدر با حجاب می جنگد تا به طور طبیعی جلوه گر شود. انسان نمیتواند در درون دچار تلاطم باشد ولی در بیرون آرام و بی حرکت بماند.
نگرش بعضیها در هر فرصتی که پیش میآید برای آنها مشکل ساز و دردسرآفرین می شود اما برای دیگران مشکل به فرصت تبدیل میشود. برای فهم بهتر اثر نگرش در زندگی افراد به هفت نکته بدیهی زیر توجه کنید:

نگرش ما شیوه برخورد ما با زندگی را مشخص میکند؛ نگرش ما نمایانگر توقع ما از زندگی است. ریشه بسیاری از مشکلات در این است که برخی منتظرند دنیا به کام آنها تغییر کند.

نگاه و نگرش ما تکلی
ف روابطمان را با مردم معلوم میکند؛ برقراری رابطه مناسب در جهان کنونی الزامی است زیرا گرچه با برخی به

هیچوجه نمیتوان کنار آمد، بدون آنها نیز کاری از پیش نمیرود.

معمولاً تنها فرق بین موفقیت و شکست، نوع نگاه است؛ شایستگی و لیاقت در موفقیت انسان نقش مهمی دارد، اما موفقیت یا شکست بیشتر تابع نگرش ذهنی است، نه شایستگی ذهنی. تفاوت آدمها با هم جزیی است اما همان تفاوت جزیی موجب بروز اختلاف های کلی میشود. این تفاوت جزیی همان نگرش است.

نوع نگرش اولیه در انجام هر کار، در نتیجه آن اثر قطعی دارد، اثری مهمتر از هر اثر دیگر؛ وجود نگرش درست در شروع کار ضامن موفقیت در نتیجه آن کار است. چیزهای خوب به نتیجه خوب ختم می شوند.

نگرش ما میتواند گرفتاریها و ناملایمات را به خیر و رحمت مبدل کند؛ فرق فرصت و مانع تنها در دید ما نهفته است. هر فرصتی مشکلاتی به همراه دارد و هر مشکلی فرصتی درون خود دارد. افراد بزرگ در کوره رنجها و کمبودها آبدیده شده اند.

نگرش ما میتواند آیندهای بسیار نویدبخش برایمان به ارمغان بیاورد؛ دورنما و چشم اندازهای سازنده و نویدبخش ما را کمک میکند تا به نتایج نامعمول و غیرعادی برسیم. افراد دارای این نگرش گاهی درک نمیشوند و بدون مرز خوانده میشوند. درواقع اینها مرزهای خود را دارند، ولی تا رسیدن به آن مرزها در مسیر موفقیت می تازند.

خوبی نگرش شما بی حکمت نیست زیرا شما هم انسانی مذهبی هستید؛ گناهان کبیره همگی تابع نگرش، انگیزهها و افکار باطنی هستند. افراد خشک مغز بیشتر گرفتار افکار باطنی هستند. نگرش سست ما را به جایی میبرد که نمیخواهیم.

بخش دوم. شکل گیری نگرش

عوامل موثر بر شکل گیری نگرش انسان:
در شکل گیری نگرش عوامل زیادی دخیل هستند ولی پیآمدهای نگرش به مراتب بیش از آنهاست. نگرش انسانها در خلاء شکل نمیگیرد. انسان با ویژگی های خاص زاده میشود و آن ویژگی ها در شکل گیری نگرش او دخیل هستند. هر انسانی در دوره های مختلف عمر خود، از پیش از تولد تا سنین پیری تحت تأثیر عوامل مختلف، از شخصیت ذاتی و سرشت گرفته تا محیط و زبان بازکردن و موقعیتهای اجتماعی قرار دارد که همگی در شکل گیری نگرش وی سهیمند.

۱. شخصیت: همه انسانها در هنگام تولد با هم فرق دارند. حتی دو کودک که از یک پدر و مادر، با یک محیط رشد و حتی با آموزش و پرورش یکسان. بطور کلی، کسانی که سرشت خاصی دارند، نگرش خاصی پیدا میکنندکه در بین دارندگان آن سرشت رایج است.

۲. محیط: محیط بیش از هر عامل دیگری در شکل گیری رفتار انسانها موثر است.
محیط دوران کودکی عامل پیدایش و شکل گیری باورهای انسان بوده و بر نگرش او موثر است، حتی اگر آن باورها درست نباشد. اهمیت محیط وقتی بیشتر میشود که بدانیم به سختی میشود نگرشهای اولیه را عوض کرد.

۳. نقش کلام/آنچه میشنوم:
نیش کلام و یا تأیید کلامی اثر بسیار بزرگی برای تمام عمر ما خواهد داشت و نگرش آینده ما را شکل میدهد.

۴. پذیرش و تأیید بزرگسالان/ آنچه حس میکنم: برای دیگران مهم نیست که بدانند ما چقدر آگاهیم، مگر آنکه بفهمند چقدر به آنها توجه داریم. مدتها میگذرد و آموخته ها ازیاد میروند، اما احساس خوشایند ناشی از تأیید و پذیرش هیچگاه از یاد نمی رود.

۵. خودانگاری/ خود را چگونه می بینم:
معمولاً عمل انسان مستقیماً واکنشی است به تصویر و انگارهای که از خود در ذهن د

ارد. یکی از بهترین راههای بهبود عواطف درونی این است که اندکی از چاشنی موفقیت را همراه خود داشته باشیم. دیگران ما را آن طور می بینند که ما خودمان را می بینیم. کشف قلمروهای جدید هنگامی رخ می دهد که خودانگاره ما به اندازهای نیرومند باشد که به ما اجازه قدم گذاشتن در آن قلمرو را بدهد.

۶. در معرض تجربه های جدید/ فرصتهای بالندگی: ما همیشه چند فرصت در اختیار داریم. باید تصمیم بگیریم که خطر کنیم و از آن فرصتها استفاده کنیم. تجربه جدید بسیار تنش آور است اما زمینه ساز فرصتهای جدید برای رشد و بالندگی نیز هست.

۷. همکاری با همتایان/ کسانی که بر من نفوذ دارند: نمودها و تظاهرات ادراک دیگران از ما در چگونگی ادراک ما از خودمان اثر دارد. معمولاً ما نسبت به توقعات دیگران واکنش نشان میدهیم. همنشینان و همتایان ما نقش عمده ای در شکل گیری نگرش ما دارند. از همین روست که والدین مراقب دوستان فرزندان خود هستند.

۸. قیافه ظاهری/ از چشم دیگران:
مردم روزبه روز بیشتر وادار میشوند قیافه ای پیدا کنند که برای دیگران دلپذیر است. عقل مردم در چشم آنهاست و معمولاً ارزش ما را از روی ظاهر و قیافه ما معلوم میکنند. درست یا غلط، چهره و ظاهر مردم و درکشان از چهره و ظاهر خود بر نگرش آنها اثر دارد.

۹. ازدواج، خانواده و شغل/ امنیت و منزلت ما:
در سالهای میانه دهه سوم عمر، عوامل تازه ای بر شکل گیری نگرش انسان اثر میگذارد. همسر، فرزندان و نوع شغل از این جمله اند. به این ترتیب دیده میشود که شکل گیری نگرش در انسان امری مستمر است و محدود به سن و سال خاصی نیست. لذا برای تغییر آن هیچگاه دیر نیست.

– امکان تغییر نگرش
رمز برخورداری از یک نگرش خوب، داشتن ش

وق به تغییر است. ما یا خداوندگار نگرشهای خویش هستیم یا برده آنها. این که امروز کیستیم، محصول گزینش دیروز ماست. تغییر کردن یعنی انتخاب و میل به تغییر. بعضی افراد در باتلاق نگرشهای خود گرفتار میشوند.
اگر واقعاً خواستار تغییر باشیم، میتوانیم از دام نگرشهایی که از آن راضی نیستیم رها شویم.
برای این کار باید هشت مرحله را طی کنیم:

۱. نگرش کنونی خود را بسنجید:
فرایند تحول از شناخت وضعیت کنونی آغاز میشود. ارزیابی نگرش کنونی مستلزم صرف وقت و پیروی از یک روش نظام مند است. یافتن احساسهای ناگوار، شناسایی رفتار ناگوار، شناسایی افکار ناگوار، تشخیص حقیقت، تعهد و برنامه ریزی و ایفای تعهد باید مرحله به مرحله
انجام شود.

۲. قبول کنید قدرت ایمان از ترس بیشتر است:
تنها چیزی که موفقیت در مسوولیت های دشوار یا نامطمئن را تضمین میکند، ایمان اولیه به توانایی انجام آن است. از دوستان و همکاران خود بخواهید در هر فرصتی شمارا تشویق و تأیید کنند.

۳. برای خود منشور هدف بنویسید:
باید هدف خود را به طور روشن مشخص کنید و آن را مکتوب نمایید. به هدف خود خواهید رسید اگر مشتاق انجام کاری هستید آن را بنویسید، با دوستی که مشوق شماست برنامه روزانه خود را در میان بگذارید تا تعهد بیشتری نسبت به آن حس کنید و هر روز در راه رسیدن به هدف گامی بردارید.

۴. مشتاق تغییر باشید:
هیچ گزینشی بیشتر از شوق به تغییر سبب موفقیت در تغییر نگرش نمیشود. حتی اگر همه عوامل سر ناسازگاری داشته

باشند، ولی انسان مشتاق تحول باشد، در مسیر درست حرکت خواهد کرد. اگر عاشق سختی های تغییر باشید، شاهد افزایش شوق به تغییر خواهید بود. وقتی تغییر میکنیم که چاره ای جز تغییر نداشته باشیم.

۵. امروز را دریاب:
هر شخصی طاقت جنگ یک روزه را دارد. آنچه سبب اختلال و سردرگمی میشود حوادث امروز نیست، بلکه پشیمانی یا تلخی آنچه دیروز رخ داده یا ترس از پیشامدهای فرداست.

۶. الگوهای فکری خود را تغییردهید:
احساس و عاطفه انسان ناشی از فکر و اندیشه اوست، بنابراین با نغییر الگوهای فکری میتوان احساس و عاطفه را تغییر داد. هر آنچه توجه انسان را به خود جلب کند بر تصمیم ها و کارهای ما اثر میگذارد.

۷. عادتهای نیک را در خود پرورش دهید:
با فهرست کردن عادتهای زشت و ریشه یابی آنها، عوامل تشدید کننده شان پیدا میشوند. با انتخاب یک عادت جایگزین نیک و اندیشیدن درباره مزایا و پیامدهای آن به پرورش آن بپردازید و برای تحکیم آن هر روز کاری انجام دهید. خود را با توجه به مزایای این عادت تشویق کنید.

۸. همواره در فکر حفظ نگرش درست باشید: نگرش انسان همواره میل به بازگشت به الگوهای اصلی و اولیه را دارد مگر آنکه به دقت مراقب آن باشیم. مرحله ابتدایی تغییر معمولاً دشوارترین مرحله است. در هم شکستن و تغییر عادتهای ناپسند بسیار دشوار است. در مرحله میانی با چالش جدیدی مواجهیم و آن تشخیص خوب یا بد بودن عادات جدید است.

* آیا موانع سبب پیشبرد نگرش انسان میشوند؟
بزرگترین نبرد انسان علیه ناکامی، نبردی است درونی نه بیرونی. مهم نیست که هدفهای انسان در چه حوزه ای باشند، تنها راه پیشرفت این است که خطاها در مراحل اولیه باشند، انسان خطا را بپذیرد و در اثر خط

ا پس نزند و پیش برود. انسان به هر جایی که میرسد، مدیون راهی است که میرود. هدف همه سخنان این کتاب تلاش برای درگیر کردن افراد با فرایند رشد و بالندگی است. انسانها به طور طبیعی میل به سکون دارند. اما در عین حال در دل هر موفقیتی، تحمل سختی و ناملایمات نیز وجود دارد. کسی که خطا نمیکند و ناکام نمی شود چه بسا که اصلاً حرکت نمیکند.
ناکامی جزو حتمی فرایند پیشرفت است. ناملایمات انسان را نرمش پذیر و قابل اصلاح میکنند. پختگی و کمال حاصل ناملایمات است، به شرط آنکه اختیار خود را به دست آنها ندهیم. ناملایمات انسان را وادار میکنند کارها را بهتر انجام دهند. وقتی انسان دریابد که می تواند از پس ناملایمات برآید اعتماد به نفس پیدا میکند و زیر بار سنتهای پوچ نمیرود.
ناملایمات فرصت ساز هستند، حذف سختیها سبب کاهش توان و ظرفیت انسان میشود. ناملایمات مشوق نوآوری است، توان نوآوری و ابتکار در دل خلاقیت جا دارد و خلاقیت در سختیها شکوفا میشود. ناملایمات مزایای دور از انتظار دارند، در علم همیشه خطا بر صواب مقدم است و نتایج حاصل از خطاها گاه خیره کننده است.
خلاصه اینکه ناملایمات انسان را به تکاپو وادار میکنند. با گذر از رویدادهای ناگوار در مییابیم که سکه ناملایمات دو رو دارد. این روی دیگر همیشه مفید است به شرط آنکه انسان اشتیاق پند آموختن داشته باشد. موفقیت در این راه تابع نگرش ماست، یعنی توان برخورد مثبت با شکست.

فهرست کتابهای جان مکسول

🍁🍁🍁🍁🍁