شکستن چرخه اختلال پرخوری (راهنمای خودیاری برای بهبودی) (کتاب الکترونیک)

بخش اول:

اختلال پرخوری

اختلال پرخوری چیست؟

بسیاری افراد گاهی پرخوری کرده و اغلب احساس می­کنند بیش از آنچه باید، خورده­اند و از پرخوری خود احساس ناراحتی می­کنند. احساس عدم کنترل دارند و به خاطر خلق منفی یا دیگر احساسات­شان دست به پرخوری می­زنند. میل قوی­ای به غذا وجود دارد که طاقت­فرساست. مقدار غذای آنها به حدی است که اکثر مردم آن را غیرمعمول می­دانند.

اخیرا، محققان، متخصصان سلامتی و پزشکان تأیید کردند که پرخوری یک اختلال خوردن مجزا است به نام اختلال پرخوری(BED). شناخته شده­ترین اختلال خوردن یعنی بی­اشتهایی عصبی شامل دوره­های مکرری از پرخوری به دنبال پاکسازی اجباری از طریق ورزش، استفراغ عمدی یا استفاده از ملین­ها است. تفاوت مهم بین پراشتهایی عصبی و اختلال پرخوری این است که در BED، تلاشی فوری برای مقابله با پرخوری از طریق پاکسازی، ورزش یا روش­های دیگر وجود ندارد.

در این اختلال هم مانند سایر اختلالات خوردن، پیامدهای فیزیکی و روانشناختی برای افراد وجود دارد. سطوح شدید سرکوب افکار مرتبط با غذا می­تواند باعث افزایش نگرانی­های مربوط به وزن و ابتلا به اختلال پرخوری شود.

میزان شیوع اختلال خوردن در زنان 5/3 % و در مردان 0/2 % است. زنان و مردانی که پرخوری می­کنند سطوح قابل مقایسه­ای از اختلال بالینی را تجربه کرده و افراد مبتلا به اختلال پرخوری تحت تأثیر چاقی مفرط قرار می­گیرند.

انجمن روانپزشکی آمریکا، اختلال پرخوری را اینگونه تعریف کرده:

دوره­های مکرر خوردن میزان قابل توجهی غذا در یک دورۀ زمانی کوتاه نسبت به افرادی در شرایط مشابه همراه با دوره­های مشخصی از احساس عدم کنترل. ممکن است شخص مبتلا به اختلال خوردن حتی زمانی که گرسنه نیست خیلی سریع غذا بخورد. امکان دارد فرد احساس گناه، شرمساری یا تنفر داشته باشد و برای مخفی کردن این رفتار، در تنهایی شروع به پرخوری می­کند.

این اختلال با پریشانی مشخص همراه است و به طور متوسط حداقل یکبار در هفته و بیش از سه ماه رخ می­دهد.

معیار تشخیص اختلالات خوردن در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی: DSM-V

ویژگی­های اصلی

دوره­های مکرر پرخوری که همراه با رفتارهای اجباری نیست، از این رو فرد دچار اضافه وزن قابل توجهی می­شود.

معیار تشخیصی

دوره­های مکرر پرخوری. دوره­ای از پرخوری با این ویژگی­ها:

• خوردن حجمي از غذا در فواصل زماني ناپيوسته(براي مثال هر دو ساعت) كه به وضوح بيشتر از حجمي است كه اغلب افراد در همان مقطع زماني و در شرايط مشابه مي­خورند.
• احساس عدم كنترل بر غذا خوردن در همان مقطع زماني (براي مثال فرد احساس مي­كند نمي­تواند دست از غذا خوردن بكشد يا اين كه نمي­تواند خودش را كنترل كند كه چه غذايي يا چه مقداري بخورد).

در دوره­های پرخوری وجود سه مورد از این موارد الزامی است:

• غذا خوردن با سرعتی بیشتر از حالت عادی
• غذا خوردن تا زمان احساس سیری آزاردهنده
• خوردن مقادير زيادي از مواد غذايي در زمان احساس عدم گرسنگي از لحاظ جسمي
• به تنهايي غذا خوردن به دليل احساس خجالت نسبت به ميزان زياد غذايي كه فرد مي­خورد
• احساس تنفر نسبت به خود، افسردگي يا احساس گناه شديد پس از پرخوري
• آشفتگی در رابطه با پرخوری
• پرخوری به طور متوسط یکبار در هفته در سه ماه گذشته رخ می­دهد
• پرخوری با استفادۀ مکرر از رفتارهای جبرانی نامناسب در پراشتهایی عصبی مرتبط نیست و در طی دورۀ بی­اشتهایی یا پراشتهایی عصبی رخ نمی­دهد.

تأثیر اختلال پرخوری

مانند سایر اختلالات خوردن، ممکن است برخی افراد، معیارهای دقیقی برای یک تشخیص رسمی نداشته باشند اما امکان دارد در معیارهای فوق، الگوهای رفتاری و حالات هیجانی­ای را شناسایی کنند که با آنچه تجربه کرده­اند مطابقت دارد.

پرخوری­ها تقریبا همیشه به صورت پنهانی رخ می­دهد و ظاهر طبیعی غذا خوردن در جلوی دیگران حفظ می­شود. غذایی که خورده می­شود معمولا پر از کالری است. تمایل به غذاهایی دارند که مردم آنها را چاق کننده می­دانند و سعی دارند از رژیم غذایی­شان حذف کنند. اغلب، غذا خیلی سریع خورده می­شود. به ندرت غذا را مزه کرده یا از آن لذت می­برند و فرد مدام در این فکر است که بعد از آن چه چیزی بخورد. درحالی­که در اختلال پرخوری، پاکسازی وجود ندارد یعنی خلاص شدن از غذا برای جلوگیری از افزایش وزن یا تلاش برای برطرف کردن احساساتی چون عدم کنترل و گناه و شرم، اما  ممکن است روزه­های گهگاه یا رژیم­های مکرر و احساسات شرم یا تنفر از خودِ ظاهری بعد از پرخوری وجود داشته باشد. امکان دارد وزن بدن از چاقی طبیعی تا خفیف، متوسط یا شدید متفاوت باشد.

فرد مبتلا به اختلال پرخوری، خودش را در چرخه­ای از رژیم، پرخوری، سرزنش و تنفر از خود می­بیند که گیر افتاده است. آنها احساس انزوا می­کنند که همین می­تواند به طولانی شدن تجربه­شان کمک کند. این مهم است که بفهمیم پرخوری می­تواند معنای ذهنی داشته باشد. در این مواقع ممکن است فرد احساس کند در حال پرخوری است. چیزی را می­خورند که برنامه­ریزی نکرده­اند، وقتی بیشتر از آنچه قصد داشته­اند می­خورند یا هنگامی که در زمان خوردن، احساس عدم کنترل دارند. توجه داشته باشید وقتی شخصی می­گوید پرخوری کردم لزوما به این معنا نیست که مقدار زیادی غذا خورده است اما گاهی احساس می­کنند آنچه خورده­اند خارج از کنترل است. افکار مربوط به اختلال خوردن به فرد احساس درماندگی داده و اینکه بدون پرخوری قادر به مقابله نیست.

تماس جهت تهیه و ارسال:

09011340891