هرآنچه که باید در مورد سیستم های نظارت تصویری بدانید! (کتاب الکترونیک)

نخستین  سیستم مداربسته در سال 1942 میلادی توسط شرکت زیمنس آلمان به منظور مشاهده پرتاب موشک های V2 نصب شد. یک مهندس آلمانی بنام “والتر بروچ” مسئول نصب این سیستم بود.

در آمریکا اولین تبلیغ دوربین مداربسته در سال 1949 مربوط به محصولی با نام “وریکون” بود که در تبلیغات گفته میشد به مجوز دولتی نیازی ندارد.

سپس، سیستم‌های ضبط حلقه‌به‌حلقه‏، امکان ضبط اطلاعات جمع‌آوری شده را فراهم کرد. اما نوارهای مغناطیسی نیاز به تعویض به‌صورت دستی داشت و این فرایندی دشوار،‏‏‏‏‏ غیرقابل اعتماد و پرهزینه بود.

از آن پس سیستم های ضبط تصاویر دوربین مداربسته در برخی پایگاه های فضایی بزرگ جهت ضبط تصاویر پرتاب موشک ها بکار گرفته شد و خیلی زود روی موشک ها نصب شد تا جایی که تصاویر را همراه با صدا به زمین ارسال کرد.

از سال 1970 با ظهور VCRها انقلابی در سیستم‌های دوربین مداربسته روی داد. از آن پس امکان ضبط تصاویر به وجود آمد. افراد می‌توانستند هر وقت که خواستند‏، تصاویر را بارها و بارها ببینند. این پیشرفت، دوربین‌های مداربسته را نزد صاحبان مشاغل محبوب‌تر کرد. اما باز هم محدودیت‌هایی وجود داشت و اگر می‌خواستند همه‌ی اطلاعات را ذخیره کنند‏، به مرور زمان تبدیل به یک مجموعه و آرشیو بسیار بزرگ و جاگیر می‌شد.

اولین رونمایی از دوربین مداربسته در اماکن عمومی آمریکا در سال 1973 بود. زمانی که در میدان تایمز نیویورک اولین دوربین مداربسته به منظور جلوگیری از جرایم در محدوده نصب شد اما نقش چشمگیری در کاهش جرایم ایفا نکرد. تا ایتکه در سال 1980 دوربین های مداربسته در سطح گسترده ای در سراسر آمریکا بخصوص در مراکز عمومی بکار گرفته شد. بنظر می آمد استفاده از دوربین مداربسته راهی ارزان تر در مقایسه با بکارگیری نیروهای پلیس برای شناسایی جرایم باشد.

پیشرفت قابل توجه دیگر در تاریخ دوربین مدار بسته در سال 1990 رخ داد که راه حل «تسهیم» در دسترس قرار گرفت. این تکنولوژی اجازه می‌داد تا سیگنال‌های ویدیویی، از تعدادی دوربین مداربسته ترکیب شود و در یک مانیتور نمایش داده شود. برای مثال‏، اگر یک شرکت دارای چهار دوربین مداربسته بود، سیگنال‌های این دوربین‌ها با هم یکی شده و در یک نوار ضبط می‌شد. این مرحله از تکامل دوربین‌های مداربسته، بر محبوبیت و کارایی آنها افزود.

بتدریج برخی از حرفه ها و مشاغل بخصوص آنهایی که بیشتر در معرض سرقت قرار داشتند نیز به دوربین مداربسته روی آوردند. در سال 1990 دستگاه های ضبط تصاویر دوربین ها تنها با قابلیت ” ضبط بعد از شناسایی حرکت” وارد بازار شدند که استفاده از دوربین مداربسته را در این کشور بسیار بیشتر کرد. تا قبل از آن، دستگاه های ضبط تصاویر تا حد زیادی از نظر میزان حجم ذخیره و قابلیت ها بسیار محدود بود. از نیمه دوم سال 1990 پلیس دوربین های زیادی را در سطح شهرها بخصوص مراکز عمومی ، مدارس و پروژه های ساختمانی نصب کرد.

در انگلستان نیز استفاده از دوربین مداربسته بسیار متداول شد. شهر “نورفولک” انگلستان نخستین جایی در این کشور بود که دوربین ها در آن نصب شدند.

با روی کار آمدن دیجیتال، VCRها جای خود را به DVRها دادند. این فرایند موجب ساده‌تر و کاربرپسندتر شدن سیستم‌های مداربسته شد. با وجود سیستم‌های دیجیتال دیگر نیازی به نوارهای ویدیویی نبود و سازمان‌ها برای ذخیره‌ و آرشیو اطلاعات خود دیگر نیازی به نوارهای ویدیویی نداشتند.

با به‌روز شدن تکنولوژی، امکان خرید NVRها فراهم شد. این سیستم‌ها، نخست فیلم‌ها را در دوربین رمزگذاری و پردازش می‌کند و سپس فیلم را برای ذخیره‌سازی یا کنترل از راه دور، به دستگاه NVR جریان می‌دهد. این کارکرد، به‌خصوص برای شرکت‌های بزرگ با محل‌های نظارت بسیار سودمند است. این تکنولوژی به استفاده‌کنندگان اجازه می‌دهد تا بخش‌های مختلف سازمان را در هر زمان که خواستند، به وسیله‌ی شبکه ببینند. استفاده از این دستگاه‌ بسیار آسان‌تر و با کیفیت بالاتری نسبت به دستگاه‌های DVR است. با روی کار آمدن NVRها، امکان ذخیره‌ی اطلاعات از دوربین‌هایی با کیفیت بالا فراهم شد.

و اولین دوربین‌های تحت شبکه نیز در سال ۱۹۹۶ توسط شرکت “Axis” با استفاده از پایه نرم‌افزاری لینوکس (Linux)  تولید شد، این دوربین‌ها براساس استانداردهای HTTP و RTSP طراحی گردیده بود و از استانداردهای IP و شبکه برای ارسال تصاویر در قالب اطلاعات (Data)  استفاده می‌کرد استفاده از دوربین‌های تحت شبکه به علت بالا رفتن قابلیت‌های آنها نسبت به گذشته روز به روز درحال افزایش است.

با توجه به این ویژگی‌ها و مزایای کارآمد که دوربین‌های مداربسته دارند و به آسانی می‌توان از آنها استفاده کرد، جای تعجب نیست اگر تقاضای استفاده از این محصول، روزبه‌روز در حال افزایش است.