مه عشق

مقدمه

آنچه بیش از گذشته جامعه‌ی بشری به آن نیاز دارد، دمیدن روح دوباره مهر و عشق و یادآوری تمایز بعد مهم خرد آدمی در مهر ورزی و عشق ورزی است.

شاید اضطراب این روزهای ما، ناشی از خودخواهی‌ها و دست اندازی‌ها به جان و مال انسان‌ها (به عنوان یک کل) و دست درازی‌ به دامان مادر طبیعت باشد که خود حاصل گم گشتن مفهوم مهر و عشق در میان جوهر وجود درک هستی است. در هنگام مهر و عشق ورزی دیگر مفهوم خود از میان برداشته شده و این موجود خردمند، آگاهانه یگانگی خود با عظمت کل را خواهد یافت و آن لحظه است که شعور زیستن، شور هم آهنگی با نور را پدید خواهد آورد. لازم به ذکر است در این احوال پیشرفت تکنولوژی و بالارفتن سرعت حرکت همه چیز، مبتلا شدن به درد روزمرگی، وجود گزینه‌های متعدد برای انتخاب و نیز کمرنگ‌تر شدن ارزش‌های وجودی و بی معنایی اندر احوال زیستن، سبب شده است بشر امروز غفلت بیشتری نسبت به مهر و عشق ورزی داشته باشد.

جهانی که با عشق آمد پدید، با عشق رشد خواهد یافت و با عشق به بالندگی خواهد رسید.

نگارنده این کتاب سعی نموده است که لحظه احساس یگانگی روح و جان را در قالب کلمات بیان نماید و ممکن است که ساختار ادبی به عنوان یک مصنوع قابل درک برای متخصصان امر، در برخی عبارات و جملات رعایت نشده باشد؛ شخص نگارنده به هیچ عنوان خود را یک متخصص فن ادبی نشناخته و صرفا رقص با کلمات را برای خواننده مشتاق به حرکت در فضای بی وزنی فرآهم آورده است؛ تا نوای عشق ورزی بار دیگر در پس کلمات در هم تنیده، بازنوازی شود؛ و در این‌میان احساس همدلی در لحظات دل کندن از من وجودی، و آغاز سفر یگانگی با عشق در خواننده پدید آید.

در پایان از این دنیای زیستی سپاس‌گزار هستم بخاطر دوبال پرواز، یکی رویا و دیگری عشق که مرا زنده نگاه داشته‌اند درین نابسامان احوال روزهای مه گرفته از غبار…

میم. ه (مِه)